نامه ای به کورش کبیر

درود خدا بر تو که از مردان الهی بوده‌ای ، و این افتخاریست که ما از نوادگان تو باشیم ، این افتخار آمیز است که پدران ما یکتاپرست و از پیامبران الهی بوده‌اند ، در آن زمان که تمامی زمین غیر از اندکی در کفر و نادانی به سر می‌بردند فرزانگان پارسی بر دین ، آیین و اخلاق خویش سخت پایبند بوده اند و بزرگ ایشان آنچنان پاک سرشت و درستکار بود که خداوند « به او در روی زمین، قدرت و حکومت داد؛ و اسباب هر چیز را در اختیارش گذاشت » . آری ای جد بزرگ تو را بی دلیل کبیر نام ننهادند که به راستی صاحب اخلاق بزرگان بوده‌ای و در اوج قدرت جز بر راه عدالت حکم نکردی ، آن زمان که خداوند سرنوشت قومی را به دستان تو وا می‌گذارد که « می‌خواهی (آنان) را مجازات کنی، و یا روش نیکویی در مورد آنها انتخاب نمایی؟ » ، چه بزرگوارانه و به دور از قومیت گرایی های جاهلانه راه حق در پیش گرفتی و ایشان را گفتی : « اما کسی را که ستم کرده است، مجازات خواهیم کرد؛ سپس به سوی پروردگارش بازمی‌گردد، و خدا او را مجازات شدیدی خواهد کرد ! و اما کسی که ایمان آورد و عمل صالح انجام دهد، پاداشی نیکوتر خواهد داشت؛ و ما دستور آسانی به او خواهیم داد » . یادمان نخواهد رفت که چگونه درخواست ستمدیدگان را پاسخ گفتی که « آنچه پروردگارم در اختیار من گذارده، بهتر است (از آنچه شما پیشنهاد می‌کنید)! مرا با نیرویی یاری دهید، تا میان شما و آنها سدّ محکمی قرار دهم » و ایشان را از ستم ستمکاران رهایی بخشیدی . اما ای پدر ما ، ما فرزندان تو راه تو را پیش نگرفتیم ، از مسیر عدالت خارج شدیم ، غرور و خود پسندی ما را در خود گرفت ، فراموش کارانه بر نسب خود تفاخر بسیار نمودیم و عزت نیاکان خویش را دلیل برتری دانستیم ، غافل از آن که « تمامی عزت نزد خداست » . شاید چندی دیگر بر آن شویم تا به سراغ قبر های خود رویم و آن‌ها را شماره کنیم که شاید نشان برتری ما باشد بر دیگر اقوام !

ای کورش بزرگ ما حتی پا را از این هم فراتر گذاشتیم و در این دام گرفتار تر شدیم ، دنبال دشمنان خویش به راه افتادیم تا تفرقه در میان مان افکندند ! تفرقه ای بین فرزندان تو ، جدایی ترک و پارس ، لر و گیلک ، بختیاری و ترکمن ، خراسانی و اصفهانی . . . . آنچنان که اینان همه به یکدیگر صفات ناپسند نسبت دادند و به درگیری با خویشتن پرداختند ، ایشان فراموش کردند که همه ایرانیند و فرزندان یک پدر ، پدری مهربان و عادل ، پدری به دور از قومیت و نژاد گرایی الگویی برای تمام جهانیان ، پدری که از غروبگاه تا خاستگاه خورشید همه فرمانبردارش بوده اند و او خود بنده ی درستکار خدای . آری ای پدر این است حال امروز ما . . .

پ.ن : توضیحات بیشتر رو اینجا بخونید و همچنین اینجا